Αυτά που πρέπει να γίνουν είναι και τα πιο σημαντικά

Η απόφαση του Eurogroup δίνει κάποιο χρόνο στην Ελλάδα να αντιμετωπίσει το εφιαλτικό οικονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει. Δεν απαντά όμως στο ζητούμενο που είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της τελευταίας.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ευθύνη των μεγάλων διαρθρωτικών αποφάσεων και της εφαρμογής τους ανήκει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και όχι στους ξένους δανειστές μας.
H διαχειρισιμότητα του χρέους μας έχει να κάνει αφενός με τον περιορισμό του μέσω διαγραφής ποσοστού αυτού (κούρεμα), αφετέρου με την επαναλειτουργία της ελληνικής οικονομίας και τον στρατηγικό αναπροσανατολισμό της. 

Χωρίς το δεύτερο το πρώτο δεν αρκεί, χωρίς δηλαδή σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι οποίοι θα εξασφαλιστούν με ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα κατοχυρώσουν και θα μεγαλώσουν συγχρόνως το επενδυτικό αντικείμενο το χρέος δεν είναι βιώσιμο. 

Γι΄αυτό υπάρχουν σοβαροί αναλυτές που βασίμως εκτιμούν, πως με τη σημερινή εικόνα της ελληνικής οικονομίας ακόμη και στο 60% με 80% του ΑΕΠ να περιοριστεί το χρέος αυτό δεν θα είναι διαχειρίσιμο.

Σχετικα με τα παραπάνω σας παραθέτω αποσπασμα της ομιλίας μου στη "Μακεδονική ημερίδα" της Δημιουργίας Ξανά στις 25/11/2012 στη Θεσσαλονίκη με τίτλο "Ο Κρατισμός βλάπτει σοβαρά την ανάπτυξη".
 Δυστυχώς δε σώθηκε όλη λόγω προβλημάτων στο live streaming. Συμβαίνουν αυτά.
http://www.ustream.tv/recorded/27263878

Μετά το Eurogroup αρχίζουν τα δύσκολα

Καλώς ήρθατε στο καινούργιο blog μου. Ελπίζω να τα καταφέρω να είμαι συνεπής στον έγκαιρο σχολιασμό γεγονότων σημαντικών για τη χώρα μας. 
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι θα αποφασίσει το Eurogroup την προσεχή Δευτέρα. 
Αυτό που ακράδαντα πιστεύω είναι ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι σε καμμιά περίπτωση βιώσιμο. Δεν είναι βιώσιμο όχι μόνο λόγω του ύψους του αλλά και διότι με ρυθμούς ανάπτυξης -4,5% για το 2013 (αν όλα πάνε καλά) θα μεγαλώσει κι άλλο και θ΄αγγίξει το 190% του ΑΕΠ. 

Τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση ακόμη κι αν υλοποιηθούν εξ ολοκλήρου δεν πρόκειται να αποδώσουν, χωρίς ταυτόχρονη αλλαγή πορείας και νοοτροπίας.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές τουλάχιστον για 15 χρόνια.
Αυτά που πρέπει να γίνουν ξεπερνούν τις αντοχές της κυβέρνησης και του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και συγχρόνως καθιστούν επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας ενός τρίτου μεταρρυθμιστικού πόλου, ο οποίος θα επιδιώξει επιπροσθέτως όσων ήδη έχουν ψηφιστεί, τα εξής:

1. Να μειωθεί δραστικά ο δημόσιος τομέας:
α) με κλείσιμο εκατοντάδων φορέων του, 
β) με ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων και παραχώρηση των αρμοδιοτήτων του κράτους με άψογες διαγωνιστικές διαδικασίες σε ιδιώτες και 
γ) με απόλυση των υπαλλήλων όσων δημοσίων φορέων καταργούνται και όσων προσλήφθηκαν εκτός ΑΣΕΠ -δηλαδή παράνομα- την τελευταία δεκαπενταετία.

2. Να μειωθεί δραστικά η φορολογία φυσικών και νομικών προσώπων και να απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα. Ο φορολογικός έλεγχος θα πρέπει να περάσει σε ιδιώτες. Για νέες επενδύσεις -και υφισταμένων επιχειρήσεων- θα πρέπει να θεσπιστεί μηδενική φορολογία για τα πρώτα δέκα χρόνια από την επένδυση.
Οι επενδύσεις θα πρέπει να προστατευθούν συνταγματικά από μελλοντικές νομοθετικές αλλαγές που θα μεταβάλουν τα πράγματα καθώς και με την παροχή εμπράγματης ασφάλειας του ελληνικού δημοσίου στους επενδυτές. Η συνταγματική προστασία για τις ξένες επενδύσεις μπορεί να γίνει και με διακρατικές συμφωνίες.

3. Να μειωθεί η γραφειοκρατία αφενός με μαζική κατάργηση διαδικασιών αφετέρου με κωδικοποίηση, περιορισμό και απλούστευση της νομοθεσίας.


4. Να καταργηθούν οι υφιστάμενες ακόμη αγκυλώσεις της εργατικής νομοθεσίας και το Υπουργείο Εργασίας.


5. Αφού το κράτος -και μόνο τότε- θεσπίσει και δεσμευτεί να εφαρμόσει όλα τα παραπάνω να ζητήσει από τους δανειστές του γενναία διαγραφή του χρέους που διακατέχεται από άλλα κράτη.


Ξαναλέω, -ενόψει και του Συνεδρίου της Δράσης και της ανοιχτής και χωρίς προϋποθέσεις πρόσκλησης που έχουμε απευθύνει σε όλους τους λογικούς Έλληνες να συγκροτήσουμε μαζί ένα μέτωπο λογικής και σοβαρότητας-, ότι η ανάγκη δημιουργίας ενός τρίτου μεταρρυθμιστικού πόλου με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η πιο κρίσιμη πρωτοβουλία στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.