Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Νέα φορολογική αδικία

Και οι νέοι φορολογικοί συντελεστές είναι άδικοι και πολύ υψηλοί. Αλλά αυτό που τους καθιστά ακόμη πιο επαχθείς είναι ότι εφαρμόζονται από συγκριτικώς πολύ χαμηλότερα ποσά.
Η κυβέρνηση εξακολουθεί να θεωρεί ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μπορεί να αντιμετωπισθεί με αύξηση της φορολογίας και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Όμως τίποτε από τα δύο δεν ισχύει.
Η εμπειρία δεκαετιών εφαρμοσμένου σοσιαλισμού στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι η υψηλή φορολογία που οδηγεί σε πολλές περιπτώσες σε φορολόγηση των 2/3 ή και πλέον του εισοδήματος του φορολογουμένου ενέτεινε μάλλον παρά περιόρισε τη φοροδιαφυγή. Το Ελληνικό χαωτικό φορολογικό σύστημα επιβεβαιώνει πλήρως την οικονομική θεωρία. Έτσι οι αδικαιολόγητα υψηλοί φορολογικοί συντελεστές πέραν των άλλων αρνητικών παρενεργειών που έχουν, οδηγούν σε μεγάλη μείωση των φορολογικών εσόδων για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον διότι οι αλλεπάλληλοι φόροι εξουθένωσαν και συρρικνώσαν την οικονομία, αποθάρρυναν την ιδιωτική πρωτοβουλία, εντείνοντας έτσι την ύφεση (θυμίζω από 238 δις € ΑΕΠ το 2009 φθάσαμε αισίως στα 193 δις € ΑΕΠ το 2012, ήτοι μείωση 20%), δεύτερον, διότι η υψηλή φορολογία οδηγεί σε αύξηση της φοροδιαφυγής ακόμα και εκείνους τους πολίτες που προηγουμένως πλήρωναν φόρους (Θυμίζω ότι μετά την αύξηση των φορολογικών συντελεστών από τους σοσιαλιστές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η φοροδιαφυγή άγγιξε το 30% του ΑΕΠ). 

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν αναλογιστούμε και την εσωτερική αδικία του φορολογικού συστήματος. Φορολογούμενοι του ιδίου φοροδοτικού επιπέδου πληρώνουν διαφορετικούς φόρους με τη χρήση διαφόρων ειδικών διατάξεων βάσει των οποίων θεσπίζονται διαφορετικοί φορολογικοί συντελεστές και διάφορες απαλλαγές ανάλογα με την πηγή του εισοδήματος.
Ένα επιπλέον αρνητικό στοιχείο του φορολογικού μας συστήματος στη διαχρονική του εξέλιξη είναι ότι έχει δυσμενέστερες επιπτώσεις όχι στους πλούσιους αλλά σε όσους θέλουν να γίνουν πλούσιοι, αποθαρρύνοντας έτσι την καινοτομία, το ρίσκο και την εν γένει κοινωνική κινητικότητα. Το φορολογικό σύστημα προστατεύει δηλαδή τους υπάρχοντες πλούσιους από τους επίδοξους ανταγωνιστές τους.
Ο κύριος σκοπός της ισχύουσας φορολογίας είναι η καταναγκαστική αναδιανομή του εισοδήματος. Η προφανής έτσι κι αλλιώς αδικία, για έναν φιλελεύθερο, επιτείνεται από το γεγονός ότι η αναδιανομή δεν γίνεται υπέρ εκείνων που έχουν ανάγκη, των αναξιπαθούντων και των πλέον ενδεών κοινωνικών ομάδων, αλλά υπέρ των πανίσχυρων πολιτικά και οικονομικά παρασιτικών ομάδων που λυμαίνονται το κράτος μέσω του πολιτικού προσωπικού.
Συνεπώς για όλους τους παραπάνω λόγους, η φορολογία δεν είναι ο κατάλληλος μηχανισμός αναδιανομής του πλούτου. Θα συνέφερε περισσότερο και θα ήταν περισσότερο κοινωνικά δίκαιος ο άμεσος περιορισμός του κράτους και η κατάργηση των εξωφρενικών οικονομικών προνομίων των βολεμένων του κρατισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι δύο κανόνες

                              Από τα διδάγματα της ιστορίας μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία που έχουν τα καλά δημόσια οικονομικά για την...